прымало́ць, ‑мялю, ‑мелеш, ‑меле; зак., што і чаго.
Разм. Змалоць, намалоць у дадатак да ўжо змолатага.
прымало́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прымалаціць.
прымало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прымалаціць.
прыма́льнасць, ‑і, ж.
Кніжн. Уласцівасць прымальнага.
прыма́льны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн. Такі, які можна прыняць, з якім можна пагадзіцца; прыдатны. Прымальная прапанова. Прымальны рэжым работы. □ [Кандаковіч:] — Нас, рэвалюцыйна настроеных людзей, сабралася тут не так многа, а такой бясспрэчнай, для ўсіх яснай і прымальнай асновы, на якую сталі б мы ўсе, як адзін чалавек, няма. Колас. Андрэйка складаў найбольш прымальны варыянт доказу, хто ён і адкуль, што робіць. Кавалёў.
прымалява́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прымаляваць.
прымалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.
Намаляваць у дадатак да ўжо намаляванага. Затым падумаў [Пятруська] крыху, падстругаў аловак і прымаляваў яшчэ чырвоную [зорку] да казырка. Кулакоўскі.
прымані́ць, ‑маню, ‑маніш, ‑маніць; зак., што і без дап.
Апавядаючы аб чым‑н., дадаць што‑н. ад сябе, прыдумаць або сказіць у некаторай ступені сэнс. Юозас любіў расказваць аб сваіх паходах у Літоўскай дывізіі і часамі нават крыху прыманіць. Броўка. А Венік ужо ўвайшоў у натхненне, непераймальна, да колікаў смешна суправаджаючы расказ мімікай і жэстамі. Не важна, што і прыманіць. Брыль.
прыма́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыманіць.
пры́маразкі, ‑аў; адз. прымаразак, ‑зку, м.
Лёгкія маразы, звычайна ранішнія або начныя, восенню і вясной. Пагода стаяла сухая, з невялікімі прымаразкамі па начах. Якімовіч. Вясновыя халады і прымаразкі скончыліся. С. Александровіч. Дрэвы хапіў прымаразак: яны стаялі голыя і сумныя... Навуменка.