Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
аеёілортуыэю
бгдёжзклмнрстфхцшя

фігуры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен, які займаецца фігурным катаннем. Рукі [Паўла] былі пластычныя, прыгожыя, нібы ў гімнаста-фігурыста, і Валя, выпадкова зірнуўшы ў акно, залюбавалася. Шыцік.

фігуры́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так, ж.

Жан. да фігурыст.

фігу́рысты, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Складаны па форме. Вокны ў дамах — з фігурыстымі разнастайнымі ўзорамі. Новікаў.

2. Які мае прыгожую фігуру (у 2 знач.). — Нічога дзяўчына, сакаўная і фігурыстая. Колас.