Verbum

святая́нскі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: святаянскае зелле — тое, што і святаяннік, зверабой ​².

святкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. святкаваць; працэс адзначэння свят. Святкаванне Першага мая. // Свята (у 1 знач.). Святы Казімер карыстаецца вялікаю пашанаю сярод католікаў, і святкаванне яго выпадае напрадвесні. Колас.

святкава́цца, ‑куецца; незак.

1. Урачыста адзначацца. Яшчэ з дзён Віцебскай вобласці ў Мінску, як святкаваўся юбілей рэспублікі, засела недзе ў маёй душы стрэмка-думка: завітаць калі-небудзь на Аршаншчыну, у вёску Пугляі. «ЛіМ».

2. Зал. да святкаваць.

святкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

Адзначаць, спраўляць свята (у 1 знач.); урачыста адзначаць якую‑н. падзею, які‑н. знамянальны дзень. Святкаваць Новы год. □ Набліжалася свята Кастрычніка. Кожны ўспамінаў, як ён летась святкаваў гэты дзень у сябе дома, як маці вешала чыстыя фіранкі, засцілала накрухмалены кужэльны абрус, пякла смачныя пірагі. Грахоўскі. У Мядзведзічах святкавалі зімняга Міколу. Крапіва. // Арганізоўваць банкет і пад., весяліцца з прычыны якой‑н. падзеі. [Максім:] — Праўда, святкаваць наваселле думаў крыху пазней, калі ў хаце ўсё да ладу будзе прыведзена. Шамякін.

•••

Святкаваць перамогу — браць верх над кім‑н.

святлабо́язь, ‑і, ж.

Павышаная да болю светлавая адчувальнасць вока.

святлаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Канал, па якому распаўсюджваецца светлавы паток.

святлако́пія, ‑і, ж.

Копія чарцяжа, зробленая на святлоадчувальнай паперы.

святлалю́б, ‑а, м.

Святлолюбівая расліна.

святлалю́бнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць святлалюбнага.

святлалю́бны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і святлолюбівы.