гусля́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да гусляра, належыць яму. Гуслярская песня.
гу́снуць, гусне; незак.
Разм. Тое, што і гусцець (у 2 знач.); згусаць. Цеста гусне.
густ, ‑у, М ‑сце, м.
1. Адчуванне, разуменне прыгожага; здольнасць даваць эстэтычную ацэнку. Выхоўваць мастацкі густ. □ Сярод дзяўчат вылучалася Марыя, тонкая, стройная, з густам адзетая. Гурскі. Цесны кантакт з Міхасём Лыньковым, яго парады дапамагала Хвядосу Шынклеру выпрацоўваць літаратурны густ. Арабей.
2. Схільнасць, любоў да чаго‑н. Не зважаючы на розныя густы і характары, хлопцы шчыра сябравалі з самага малку. Якімовіч.
3. Манера, стыль. Прыбраць у хаце на свой густ.
•••
Па густу; пад густ каму (у знач. вык.) — падабацца, па душы.
гу́ста,
1. Прысл. да густы.
2. безас. у знач. вык. Вельмі многа, поўна, у дастатку. — Ну, гэта не заўсёды так бывае, — запярэчыў Саўка, — калі пуста, а калі і густа. Колас. // (з адмоўем: не густа). Вельмі мала. Камуністаў у раёне было не дужа густа, і амаль усе яны стаялі на адказных работах. Сабаленка.
густа...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «густы», напрыклад: густавалосы, густацёрты, густашэрсны.
густавало́сы, ‑ая, ‑ае.
З густымі валасамі. [Перад Асвяцімскім] стаялі дзве Волькі, такія самыя — маладыя, чарнавокія, густавалосыя. Чорны.
густава́ты, ‑ая, ‑ае.
Трохі гусцейшы, чым трэба. Густаваты раствор.
густава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.
Абл. Спрабаваць на смак. // Па смаку падыходзіць адно да другога. [Джузепе:] А дай-тка мне, Джакобе, смажаніны, Каб ведаць, як яна густуе З віном вось гэтым. Клімковіч.
густалі́сты, ‑ая, ‑ае.
Густа паромы лісцем. Раскідвалі густалістае вецце магутныя ліпы. Хадкевіч.
густанасе́лены, ‑ая, ‑ае; ‑лен, ‑а.
З вялікай шчыльнасцю насельніцтва. Густанаселеная краіна.