прашчу́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прашчупаць.
пра́шчур, ‑а, м.
Далёкі продак, родапачынальнік. Калі далёкі прашчур лічыў шчасцем сагрэцца ля кастра, то сучасны чалавек ставіць сабе за мэту пакарыць час, стаць поўным гаспадаром у сусвеце. Гіст. бел. сав. літ. Адсюль, дзе некалі былі берагі Нямігі, чаўны далёкіх прашчураў мінчан шыбавалі ў няблізкі свет. Ліс. Дзе ні днюю, ні пачую, Дзе ні мушу крок спыніць — Так і чую, так і чую. Мова прашчураў звініць! Гілевіч.
прашыбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак.
Разм. Хутка прайсці, праехаць. Уздымаючы клубы пылу, міма прашыбаваў грузавік. Асіпенка. Ці яму здалося, ці хто сапраўды прашыбаваў па вуліцы. Ус.
прашыва́льшчык, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца прашываннем, прашыўкай. Прашывальшчык падэшваў.
прашыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. прашываць — прашыць (у 1–3 знач.).
прашыва́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да прашываць.
прашыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прашыць (у 1–3 знач.).
прашы́вачны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для прашыўкі. Прашывачны цэх. Прашывачны матэрыял.
прашы́кацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Патраціць усе грошы; разарыцца.