узвялі́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад узвялічыць.
узвялі́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да узвялічыцца.
2. Зал. да узвялічваць.
узвялі́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да узвялічыць.
узвялі́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Кніжн. Праславіцца; стаць вялікім.
узвялі́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.
Кніжн. Праславіць; узнесці. Узвялічыць радзіму ў песнях. □ [Несцерка:] Хацеў я шкляра зняславіць, а цябе ўзвялічыць, ды ў апошнюю хвіліну ўсё .. сарвалася. В. Вольскі. Каб узвялічыць подзвіг партызанкі, Дубоўка называе яе беларускай Арыяднай. Лойка.
узвярну́ць, ‑вярну, ‑вернеш, ‑верне; зак., што.
Разм.
1. Ускапаць, узадраць, узламаць паверхню чаго‑н. Свінні ўзвярнулі двор. Вецер узвярнуў страху. // Узараць. Але ж хіба не ён [Станіслаў Пракопавіч] узвярнуў увосень усё Лавацкае поле і той клін пад Гальдорадай, што ад вайны можа ўспорваўся які раз ці два і выганам стаў? Пташнікаў.
2. Узваліць што‑н. цяжкае, грувасткае на верх чаго‑н. Узвярнуць бярвенне на платформу вагона. Узвярнуць паклажу на плечы.
3. перан. Прыпісаць каму‑н. чужую віну, незаслужана абвінаваціць. [Аляксей:] — Невядома, што там у .. [брата з камендантам] было, аб чым яны дамовіліся, але ўсю бяду ўзвярнулі на мяне. Машара.
узвясе́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да узвесяліцца.
2. Зал. да узвясельваць.
узвясе́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да узвесяліць.
узгавары́цца, ‑варуся, ‑ворышся, ‑ворыцца; зак.
Разм. Разгаварыцца, пачаць гаворку. Калі раз сабраліся на вячоркі да Варанковых ды ўзгаварыліся нешта пра Піперманіху, дык Галаскокавых Агата стала спакваля пад’язджаць пад Зосю. Крапіва.
узгадава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад узгадаваць.