Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

во́спіна, ‑ы, ж.

Ямка або шрам на скуры пасля воспы або прышчэпкі воспы.

во́стра, прысл.

да востры (у 3, 4, 5, 7 і 8 знач.).

•••

Трымаць вуха востра гл. трымаць.

востра... (а таксама вастра...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая на значэнню адпавядае: а) слову «востры», напрыклад: востраканцовы, востравугольны; б) словам «вельмі», «надта», «надзвычай», напрыклад: вострадэфіцытны, востразаразны.

востравуго́льнік, ‑а, м.

Геаметрычная фігура з вострымі вугламі.

востравуго́льны, ‑ая, ‑ае.

З вострымі вугламі. Востравугольны трохвугольнік.

вострадэфіцы́тны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі дэфіцытны. Вострадэфіцытныя тавары.

востразара́зны, ‑ая, ‑ае.

Надзвычай заразны. Востразаразнае захворванне.

востраканто́вы, ‑ая, ‑ае.

З вострымі кантамі (кантам).

востраканфлі́ктны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца вастрынёй канфлікту. Востраканфліктная п’еса.

востраканцо́вы, ‑ая, ‑ае.

З вострымі канцамі (канцом).