Verbum

прахарчава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прахарчаваць, прахарчавацца.

прахарчава́цца, ‑чу́юся, ‑чу́ешся, ‑чу́ецца; зак.

Пракарміцца. [Сяргей:] — Ты магла спакойна перачакаць бяду дзе-небудзь у вёсцы, у добрай цёткі. Памагала б ёй і як-ніяк прахарчавалася б. Няхай. [Андрэй:] — У нас і ў саміх мала сена, не ведаем, як зіму прахарчуемся... Чарот.

прахарчава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., каго-што.

Пракарміць каго‑н. [Хлопчык] наймаўся ў батракі, у грузчыкі, толькі б прахарчаваць сябе. «Маладосць».

прахарчо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прахарчавацца.

2. Зал. да прахарчоўваць.

прахарчо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прахарчаваць.

прахарчу́нак, ‑нку, м.

Разм. Харч, яда. Дабывалі тады-сяды прахарчунак, робячы баявыя вылазкі. Бялевіч.

прахвалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.

Хвалявацца некаторы час. Прахвалявацца ўвесь дзень.

прахварэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Прабыць хворым некаторы час. [Волька] тыдні два прахварэла і не хадзіла ў школу. Даніленка.

прахва́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прахваціць.

прахваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак.

Тое, што і прахапіць. Прахваціла ветрам.