Verbum

гуры́йцы, ‑аў; адз. гурыец, ‑рыйца, м.; гурыйка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; мн. гурыйкі, ‑рыек; ж.

Назва грузінаў, якія жывуць у заходніх раёнах Грузінскай ССР.

гу́рыя, ‑і, ж.

Згодна з каранам, вечна маладая прыгажуня, якая жыве ў раі і ўпрыгожвае там жыццё праведнікаў.

[З арабск.]

гуса́к, ‑а, м.

Самец гусі.

гу́санька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Р мн. ‑нек; ж.

Разм. і нар.-паэт. Памянш.-ласк. да гусь. Ой ляцелі гусанькі цераз сад. З нар. песні.

гуса́р, ‑а, м.

1. Салдат венгерскай лёгкай кавалерыі, уведзенай у XV ст.

2. У царскай і некаторых іншаземных арміях — ваенны з часцей лёгкай кавалерыі, якія насілі форму венгерскага ўзору.

[Венг. huszar.]

гуса́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гусара, гусараў, належыць ім. Гусарскі полк. Гусарскі мундзір.

гусачо́к, ‑чка, м.

Беларускі народны танец, блізкі да карагода.

гусегадо́ўля, ‑і, ж.

Развядзенне гусей.

гусегадо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гусегадоўлі. Гусегадоўчая ферма.

гу́сельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гусляў, прызначаны для іх. Гусельныя струны.