Verbum

рытары́зм, ‑у, м.

Тое, што і рытарычнасць.

рытары́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць рытарычнага. Рытарычнасць верша.

рытары́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рыторыкі; заснаваны на правілах рыторыкі. // Напісаны па правілах рыторыкі, які складаецца з эфектных, знешне прыгожых прыёмаў. Рытарычны стыль. Мова яго занадта рытарычная. □ Праўда, у той час у вершах Александровіча было не мала хібаў, часта яны былі залішне рытарычнымі. Хведаровіч.

•••

Рытарычнае пытанне гл. пытанне.

рытм, ‑у, м.

Раўнамернае чаргаванне якіх‑н. элементаў (гукавых, рухальных і пад.), уласцівае дзеянню, цячэнню, развіццю чаго‑н. Я разумею гэту песню. Я адчуваю яе мелодыю. Я ўхапіў яе рытм. Дзяргай. Жандар падышоў да Рытвінскага размерным крокам, чотка адбіваючы рытм на цэментавай падлозе. Баранавых. // Пра размераны, наладжаны якім‑н. чынам ход чаго‑н. Мінула колькі дзён, і Наташа сама не заўважыла, як аказалася ўцягнутай у гэты напружаны высокі рытм жыцця на будаўніцтве. Краўчанка. Праца ішла сваім будзённым рытмам. Кавалёў.

[Грэч. rhythmós — суразмернасць, стройнасць.]

рытмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; незак., што.

Спец. Надаваць пэўны рытм чаму‑н. Рытмаваць мелодыю.

рытмамело́дыка, ‑і, ДМ ‑дыцы, ж.

Чляненне мовы ў адпаведнасці з пэўнымі інтанацыйнымі і рытмічнымі мадэлямі. Рытмамелодыка складанага сказа.

рытмапла́стыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.

Сістэма фізічных практыкаванняў для ўсебаковага гарманічнага развіцця цела.

рытмапласты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рытмапластыкі. Рытмапластычная гімнастыка.

рытмізава́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і рытмічны (у 1 знач.). Рытмізаваная проза.

рытміза́цыя, ‑і, ж.

Увядзенне рытму ў што‑н., рытмічная пабудова чаго‑н. Рытмізацыя рухаў.