Verbum

узнагаро́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ўзнагароды. Узнагародны ліст.

2. у знач. наз. узнагаро́дныя, ‑ых. Грошы, якія даюцца як узнагарода.

узнаўле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. узнаўляць — узнавіць.

2. У эканоміцы — пастаяннае паўтарэнне, бесперапыннае аднаўленне працэсу вытворчасці. Простае ўзнаўленне. Расшыранае ўзнаўленне.

узнаўле́нчы, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для ўзнаўлення; звязаны з узнаўленнем. Узнаўленчы перыяд.

узнаўля́льнік, ‑а, м.

1. Той, хто што‑н. узнаўляе.

2. Рэчыва, з дапамогай якога адбываецца рэакцыя ўзнаўлення (саставу, колеру і пад.). Узнаўляльнік для валасоў.

узнаўля́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да узнаўляльнік (у 1 знач.).

узнаўля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да узнавіцца.

2. Зал. да узнаўляць.

узнаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да узнавіць.

узнача́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад узначаліць.

узнача́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Стаць на чале каго‑, чаго‑н., узяць на сябе кіраўніцтва кім‑, чым‑н. Узначаліць партызанскі атрад. Узначаліць будаўніцтва завода. □ Камандзір пяхотнага палка ўзначаліў усю групоўку. Няхай. Згуртавалі калектыў, узначалілі барацьбу за тэмпы і якасць камуністы і камсамольцы. Хадкевіч.

узнача́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узначальваць — узначаліць.