рыфмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; незак.
1. Разм. Тое, што і рыфмавацца (у 1 знач.).
2. што. Падбіраць словы, радкі для атрымання рыфмы.
рыфмаплёт, ‑а, М ‑плёце, м.
Разм. зневаж. Дрэнны складальнік вершаў; рыфмач.
рыфмаплёцтва, ‑а, н.
Разм. зневаж. Складанне дрэнных, слабых вершаў.
рыфма́ч, ‑а, м.
Разм. зневаж. Дрэнны, бяздарны паэт. Але ёсць такія рыфмачы, Што за соль яе [бацькаўшчыны], за хлеб яе найлепшы Хочуць толькі вершам заплаціць. Танк.
рыфмо́ўка, ‑і, ДМ ‑моўцы; Р мн. ‑мовак; ж.
Сістэма, парадак чаргавання рыфм у вершы, характар рыфм. Байка [Багушэвіча] складаецца з чатырохрадковых строф з перакрыжаванай рыфмоўкай. Казека. Аналіз рыфмоўкі ў Багдановіча, кампазіцыйных форм страфы паказвае, як шырока выкарыстоўваў паэт жанравыя мажлівасці лірычнага верша. Лойка. Даволі значныя дасягненні Цёткі і ў галіне рыфмоўкі. Грынчык.
рыфт, ‑а, М ‑фце, м.
Выцягнутая на некалькі соцень і тысяч кіламетраў ровападобная ўпадзіна на зямной паверхні, якая ўзнікла ў выніку расцяжэння зямной кары.
[Англ. rift.]