Verbum

губашлёп, ‑а, м.

Разм. груб. Пра чалавека з вялікімі адвіслымі губамі, якія перашкаджаюць яму выразна гаварыць. // Лаянк. Разява, разявака.

губвыканко́м, ‑а, м.

Гіст. Губернскі выканаўчы камітэт.

губерна́тар, ‑а, м.

1. Начальнік губерні у дарэвалюцыйнай Расіі.

2. Вышэйшая службовая асоба тэрытарыяльнай адзінкі (штата, дэпартамента і інш.) у сучасных буржуазных дзяржавах.

[Лац. gubernator.]

губерна́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да губернатара, належыць яму. Губернатарскія абавязкі. Губернатарскі дом.

губерна́тарства, ‑а, н.

Дзейнасць губернатара, знаходжанне на пасадзе губернатара.

губерна́тарстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

Быць губернатарам, выконваць абавязкі губернатара.

губерна́тарыха, ‑і, ДМ ‑рысе, ж.

Разм. Жонка губернатара.

губе́рнскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да губерні. Губернскі сакратар. Губернскае праўленне.

•••

Губернскі горад гл. горад.

губе́рня, ‑і; Р мн. ‑рань; ж.

Асноўная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў дарэвалюцыйнай Расіі з пачатку 18 ст. і ў СССР да 1924–29 гг. // Уст. Губернскі горад. Стаіць [гарадавы], як той пастух над статкам, І наглядае за парадкам — На тое ж горад і губерня. Колас.

•••

І пайшла пісаць губерня (жарт. уст.) — усё прыйшло ў рух, пачаўся перапалох.

гу́біца, ‑ы, ж.

Абл. Губка ​⁴. [Грыгарэц] быў тоўсты .. і меў выгляд навоя, на які толькі што навілі кросны ў дванаццаць губіц. Колас.