Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

во́спа, ‑ы, ж.

1. Цяжкая інфекцыйная хвароба, якая суправаджаецца з’яўленнем пухіркоў на скуры і слізістых абалонках. Прышчэпка воспы.

2. Разм. Шрамы і ямкі, якія застаюцца пасля гэтай хваробы або на месцы яе прышчэпкі. Пабіты воспаю твар.

•••

Ветраная воспа — інфекцыйная дзіцячая хвароба; вятранка.

во́спавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да воспы. Воспавая вакцына.

воспапрышчэ́пліванне, ‑я, н.

Прышчэпка супрацьвоспеннай вакцыны.

воспапрышчэ́пны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для прышчэпкі воспы. Воспапрышчэпная іголка.

во́спіна, ‑ы, ж.

Ямка або шрам на скуры пасля воспы або прышчэпкі воспы.

во́стра, прысл.

да востры (у 3, 4, 5, 7 і 8 знач.).

•••

Трымаць вуха востра гл. трымаць.

востра... (а таксама вастра...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая на значэнню адпавядае: а) слову «востры», напрыклад: востраканцовы, востравугольны; б) словам «вельмі», «надта», «надзвычай», напрыклад: вострадэфіцытны, востразаразны.

востравуго́льнік, ‑а, м.

Геаметрычная фігура з вострымі вугламі.

востравуго́льны, ‑ая, ‑ае.

З вострымі вугламі. Востравугольны трохвугольнік.

вострадэфіцы́тны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі дэфіцытны. Вострадэфіцытныя тавары.