Verbum

амальгамава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад амальгамаваць.

амальгамава́цца, ‑муецца; незак.

Зал. да амальгамаваць.

амальгамава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак. і незак., што.

Сплавіць (сплаўляць) які-небудзь метал з ртуццю, а таксама растварыць (раствараць) які‑н. метал у ртуці. // Пакрыць (пакрываць) амальгамай. Амальгамаваць люстра.

амальга́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да амальгамы. // Зроблены з амальгамы. Амальгамная пломба.

а́ман,

Тое, што і амін. — Няхай ад гэтае ночы ўсё забудзецца і аман, — трывожна папрасіў Сяргей. Чорны.

амана́л, ‑у, м.

Выбуховае рэчыва, якое выкарыстоўваецца ў ваеннай і горнай справе. А ў часе будаўніцтва ўсё наўкола грымела ўзрывамі дынаміту і аманалу. Галавач. Мы горны Алашань прайшлі, крышылі скалы аманалам. Дубоўка.

амана́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аманалу. Аманалавы выбух.

амані́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

1. Сукупнасць амонімаў якой‑н. мовы.

2. Раздзел лексікалогіі, які вывучае амонімы.

аманімі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аманіміі, амонімаў.

аманімі́я, ‑і, ж.

Гукавое супадзенне слоў, якія адрозніваюцца паміж сабою значэннем.