Verbum

мусульма́нства, ‑а, н.

Тое, што і магаметанства.

мутаге́н, ‑у, м.

Спец. Фізічны, хімічны і біялагічны фактары, якія выклікаюць мутацыю (у 2 знач.).

мутаге́ннасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць да мутацыйных змен спадчыннасці.

мутаге́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да мутагену, які выклікае мутацыю. Мутагеннае рэчыва. Мутагенная селекцыя.

мута́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Асобіна жывёлін або раслін, якая ўзнікае ў выніку мутацыі (у 2 знач.).

[Ад лац. mutans ад mutare — мяняць, змяняць.]

мута́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мутанта, які ўтварыўся ў выніку мутацыі. Мутантныя клеткі. Мутантныя гатункі пшаніцы.

мутацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мутацыі.

мута́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Скачкападобнае змяненне з’яў.

2. У біялогіі — рэзкае змяненне спадчыннай асновы ў жывёл або раслін.

3. Змена, пералом голасу ў падлеткаў з наступленнем палавой спеласці.

[Ад лац. mutatio — змяненне, змена.]

му́тна,

1. Прысл. да мутны. Мутна глядзяць Запацеўшыя вокны. Танк.

2. безас. у знач. вык. Туманна. Кружылася ў галаве, і ў вачах было мутна. Чарнышэвіч.

мутна...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «мутны», «мутна», напрыклад: мутнаводны, мутнавокі.