Verbum

муміё, нескл., н.

Прыродны смолападобны прадукт біялагічнага паходжання, які выцякае з трэшчын скал і выкарыстоўваецца ў медыцыне.

муміфікава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад муміфікаваць.

муміфікава́цца, ‑куецца; зак. і незак.

Спец.

1. Ператварыцца (ператварацца) у мумію ​¹ (у 1 знач.).

2. толькі незак. Зал. да муміфікаваць.

муміфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., каго-што.

Спец. Ператварыць (ператвараць) у мумію ​¹ (у 1 знач.); бальзамаваць.

муміфіка́цыя, ‑і, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. муміфікаваць.

[Фр. momification.]

му́мія ​¹, ‑і, ж.

1. Труп, захаваны ад гніення бальзамаваннем.

2. перан. Пра худога, маларухомага або не здатнага да моцных пачуццяў чалавека. Пасярэдзіне, за сталом, крэсла-трон. Прысланіўшыся да яго непамерна высокай спінкі, сядзіць у чорным сурдуце мумія. Ніводзін мускул не жыве — усё застыла. Сяргейчык. [Ярохін:] — Чалавек павінен быць вясёлым, жыццярадасным, і няма ніякай патрэбы ператварацца яму ў нейкую бязмоўную мумію. Шамякін.

[Араб. mumija, ад перс. mum — воск.]

му́мія ​², ‑і, ж.

Мінеральная фарба розных колераў (ад светла-чырвонага да чырванавата-карычневага).

[Араб. mumija.]