Verbum

ніц, прысл.

Тварам уніз. [Казік] ляжаў ніц, схаваўшы тварык у падушку. Чарнышэвіч. — Кладзіся!.. Цяжкі снарад. І мы ўпалі ніц. Сяргейчык.

ніцава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ніцаваць.

ніцава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ніцаваць.

ніцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што.

Перашываць, робячы спод верхам; пераніцоўваць.

ні́цам, прысл.

Разм. Тое, што і ніцма. Ледзь устаў [Янук], Пралежаў ніцам да зарніц, Ледзь падпоўз ён да крыніцы Кроў абмыць. А. Александровіч.

ніцепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і ніткападобны.

ні́цма, прысл.

Тварам уніз. Алесь ляжаў ніцма, падлажыўшы далоні пад грудзі. Брыль. Стары ляжаў ніцма, уткнуўшыся рыжай барадою ў зямлю. Гурскі.

ніцшэа́нец, ‑нца, м.

Паслядоўнік ніцшэанства.

ніцшэа́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ніцшэанства.

ніцшэа́нства, ‑а, н.

Рэакцыйны філасофскі напрамак, які прапаведаваў крайні індывідуалізм, культ «звышчалавека».

[Ад імя нямецкага філосафа Ф. Ніцшэ.]