Verbum

кліно́к, ‑нка, м.

1. Памянш. да клін (у 1, 2 і 4 знач.).

2. Вострая частка халоднай зброі; лязо. Таргаваць клінок. Клінок шаблі. // Пра кінжал, шаблю і пад. Грышка моцна сціснуў рукою востры клінок, які вісеў з правага боку. Чарот. Момант — і афіцэр выхватвае шаблю. Высока ўзняты бліскучы клінок і... чвяк. Афіцэрская шабля далёка ўбок адлятае, выбітая з рук мужыцкім бічом. Колас.

3. Трохвугольная торбачка для прыгатавання сыру. З толькі што выцягнутых з печы збанкоў адкідвала ў клінкі адтопленае малако Андрэіха. Васілевіч.

клі́нтух, ‑а, м.

Птушка сямейства галубоў; дзікі голуб.

клі́пер, ‑а, м.

Быстраходнае марское паруснае судна, якое існавала да канца 19 ст.

[Гал. klipper.]

клі́перскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кліпера.

клі́псы, ‑аў; адз. кліпс, ‑а, м.

Заціскныя завушніцы.

клір, ‑у, м., зб.

Служыцелі культу хрысціянскай царквы. // Царкоўны хор. Сурвілу [Мазавецкі] убачыў ля кліраса: той спрытна падцягваў царкоўнаму кліру. Чорны.

[Грэч. klēros.]

клі́рас, ‑а, м.

Месца для пеўчых у царкве на ўзвышэнні з правага і левага боку царскіх дзвярэй. У першы ж дзень набажэнства прыходзіць пісар у царкву, займае месца на клірасе. Колас.

[Грэч. klēros.]

клі́рык, ‑а, м.

Член кліру; царкоўнаслужыцель.

клі́рынг, ‑у, м.

Разлік за прададзены тавар або выкананую работу не наяўнымі грашамі, а ўлікам узаемных абавязкаў і пажаданняў удзельнікаў; безнаяўны разлік.

[Англ. clearing.]

клісці́р, ‑а, м.

Тое, што і клізма. Ставіць клісцір.

[Грэч. klystēr.]