Verbum

экспартава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да экспартаваць.

экспартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Вывезці (вывозіць) за мяжу што‑н. (тавары, капітал). Экспартаваць машыны. □ У 73 краіны свету экспартуюць свае выданні беларускія паліграфісты. «Полымя».

[Ад лац. exportare — вывозіць.]

э́кспартны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да экспарту; звязаны з ім. Экспартныя аперацыі. // Прызначаны для экспарту. Экспартны тавар. Экспартныя вырабы.

экспарцёр, ‑а, м.

Той, хто экспартуе тавары за мяжу. БССР — экспарцёр многіх прамысловых тавараў.

[Фр. exporteur ад лац. exporto — вывожу.]

экспатрыява́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад экспатрыяваць.

2. у знач. наз. экспатрыява́ны, ‑ага, м. Той, каго падверглі экспатрыяцыі. Прыбыла новая група экспатрыяваных.

экспатрыява́цца, ‑рыююся, ‑рыюешся, ‑рыюецца; зак. і незак.

1. Перасяліцца (перасяляцца) за межы радзімы.

2. толькі незак. Зал. да экспатрыяваць.

экспатрыява́ць, ‑рыюю, ‑рыюеш, ‑рыюе; зак. і незак., каго.

Ажыццяўляць экспатрыяцыю.

экспатрыя́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, якая правяла экспатрыяцыю ці трапіла пад яе ўздзеянне.

экспатрыя́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да экспатрыянт.

экспатрыя́цыя, ‑і, ж.

Дабравольнае ці прымусовае высяленне каго‑н. за межы радзімы, якое звязана звычайна з пазбаўленнем праў грамадзянства.

[Ад лац. ex — з і patria — радзіма.]