прама́заць, ‑мажу, ‑мажаш, ‑мажа; зак., што.
1. Старанна змазаць, намазаць. Прамазаць усе часткі машыны.
2. і без дап. Мазаць некаторы час.
3. Разм. Прамахнуцца, не трапіць у цэль (страляючы, гуляючы ў якія‑н. гульні і пад.). Коршак спакойна праплыў над сядзібай. Усе правялі яго вачамі. Яраш пашкадаваў: — Прамазаў Віктар. Шамякін.
прама́звацца, ‑аецца; незак.
Зал. да прамазваць (гл. прамазаць у 1 знач.).
прама́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прамазаць.
прамазу́ціцца, ‑зучуся, ‑зуцішся, ‑зуціцца; зак.
Запэцкацца, насыціцца мазутай. Вопратка прамазуцілася. Рукі прамазуціліся.
прамазу́ціць, ‑зучу, ‑зуціш, ‑зуціць; зак., каго-што.
Запэцкаць, насыціць мазутай. Прамазуціць пакулле.
прамазу́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прамазуціць.
2. у знач. прым. Насыпаны мазутай; запэцканы, замурзаны. Славік беражліва паклаў лісток паперы ў кішэню прамазучанага камбінезона. Даніленка. Бацька заўсёды намерваўся ўхапіць яго за нос сваёй чорнай прамазучанай рукой. Лынькоў. Увесь прамазучаны трактарыст падсадзіў мяне на свайго сталёвага каня, сеў побач са мною і ўзяўся за рычагі. Дамашэвіч.
прамака́льны, ‑ая, ‑ае.
У выразе: прамакальная папера — мяккая порыстая папера, якая ўбірае ў сябе вільгаць і ўжываецца для высушвання напісанага чарнілам ці тушшу.
прамака́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Разм. Прамакальная папера. Але, пакуль адшукаў прамакатку, пляма ператварылася ўжо ў добрую лужыну. Якімовіч.
прамака́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да прамокнуць.
2. Прапускаць вільгаць, сырасць.
прамака́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прамакнуць.
прамакну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.
Асушыць чым‑н., што ўбірае ў сябе вільгаць (прамакальнай паперай, марляй і пад.). Толя скончыў яшчэ адну старонку, старанна прамакнуў напісанае і запытальна паглядзеў на старшую піянерважатую. Шыловіч. Камендант зноў прамакнуў насоўкай пот на твары, на лысіне. М. Ткачоў.