Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

уто́ўпіць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.

Разм. Змясціць, памясціць. Як утоўпіць столькі сена ў пуню!

уто́ўплены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад утоўпіць.

уто́ўпліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. утоўпліваць — утоўпіць.

уто́ўплівацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да утоўпіцца.

2. Зал. да утоўпліваць.

уто́ўпліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да утоўпіць.

уто́ўчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад утаўчы.

уто́чаны 1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад утачыць ​1.

уто́чаны 2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад утачыць ​2.

уто́чванне 1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уточваць ​1 — утачыць ​1.

уто́чванне 2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уточваць ​2 — утачыць ​2.

уто́чвацца 1, ‑аецца; незак.

1. Незак. да утачыцца ​1.

2. Зал. да уточваць ​1.

уто́чвацца 2, ‑аецца.

Незак. да утачыцца ​2.

уто́чвацца 3, ‑аецца; незак.

Зал. да уточваць ​2.

уто́чваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да утачыць ​1.

уто́чваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да утачыць ​2.