Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

кле́нчанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. кленчыць.

кле́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

1. Станавіцца на калені. Пад вечар у покуце Болесь з жонкай кленчылі, спалохана маліліся, не адважваліся падняць уверх вачэй. Карпюк.

2. перан. Настойліва прасіць, клянчыць. Уся сям’я.. сядзела ўжо на возе і кленчыла-ўпрошвала дзеда сесці з імі. Бядуля. Не прасілі нічога ў дарослых, не кленчылі, Гордыя і незалежныя змалку. Панчанка.

клептама́н, ‑а, м.

Той, хто хварэе на клептаманію, схільны да клептаманіі.

клептама́нія, ‑і, ж.

Неадольнае хваравітае імкненне да крадзяжу, якое выклікаецца некаторымі псіхічнымі захворваннямі.

[Ад грэч. kleptō — краду і манія.]

клептама́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да клептаман.

клерк, ‑а, м.

Пісар, канторскі служачы ў некаторых капіталістычных краінах.

[Фр. clerc.]

клерыка́л, ‑а, м.

Прыхільнік клерыкалізму, член клерыкальнай партыі.

клерыкалі́зм, ‑у, м.

Рэакцыйны палітычны напрамак у капіталістычных краінах, які імкнецца ўзмацніць уплыў царквы на грамадска-палітычнае і культурнае жыццё.

[Ад лац. clericalis — царкоўны.]

клерыка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да клерыкалізму, клерыкалаў. Клерыкальная партыя. Клерыкальныя погляды.

кле́тачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Памянш. да клетка (у 1, 2 і 4 знач.).

2. Тое, што і клетка (у 3 знач.). Сшытак у клетачку.