зру́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зрушыць.
зру́шыцца, ‑шуся, ‑шышся, ‑шыцца; зак.
Скрануцца з месца; перамясціцца. Першыя машыны ўжо зрушыліся з месца, уся калона ўздрыгнула і, як нешта жывое, папаўзла. Хомчанка.
зру́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак.
1. каго-што. Рухаючы, скрануць з месца; перамясціць. Вось малады дубок, як ні руш — не зрушыш, глыбока ў родную глебу паўрастала карэнне. Лужанін.
2. Скрануцца з месца; рушыць. Лабановіч зрушыў з месца і пайшоў у той бок, куды паляцеў і зараз жа знік магутны поезд. Колас. Сонца зрушыла з поўдня і пайшло ніжэй. Чорны.
•••
Горы зрушыць — выканаць вялікую, цяжкую работу.
зрушэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрушыць і зрушыцца.
2. Спец. Гарызантальнае змяшчэнне горных парод; зрух (у 3 знач.).
зрыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрываць 1 і зрывацца.
зрыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да сарвацца.
2. Зал. да зрываць 1.
зрыва́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да сарваць.
зрыва́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зрыць.
зры́вісты, ‑ая, ‑ае.
Які зрываецца ад хвалявання, страху (пра голас). — Таварыш камандзір! — зрывістым ад хвалявання голасам звярнуўся да яго Віця. Корзун.
зры́гванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрыгваць 1 — зрыгнуць.
зры́гвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да зрыгваць.