Verbum

нюх, ✂, м.

1. Здольнасць да ўспрыняцця і адрознівання пахаў (адно з пяці знешніх пачуццяў).

   • У сабакі добры н.

2. перан. Чуццё, кемлівасць.

   • У яго добры н. на ўсё новае.

◊

• Ні за нюх (панюх) табакі (разм.) — ні за што, дарэмна (загінуць, прапасці).

• Сабачы нюх — вострае адчуванне паху.

нюхальшчык, ✂, н. (разм.).

Чалавек, які нюхае што-н. (тытунь, наркотыкі і пад.).

|| ж. нюхальшчыца, ✂.

нюхаўка, ✂, ж. (груб.).

Нос.

• Я табе нюхаўку растаўку.

нюхаць, ✂; незак.

1. Удыхаць праз нос які-н. пах.

   • Н. паветра.

2. Удыхаць у нос лекавыя або наркатычныя сродкі.

   • Н. нашатыр.

3. перан. Выведваць, высочваць (разм.).

◊

• І не нюхаў чаго (разм. неадабр.) — не зведаў чаго-н., не ведае чаго-н.

• Не нюхаў пораху (не быў на вайне).

|| зак. панюхаць, ✂.

|| аднакр. нюхнуць, ✂.

|| наз. нюханне, ✂.

|| прым. нюхальны, ✂.

• Н. тытунь.