Verbum

нумар, ✂, м.

1. Парадкавы лік прадмета ў шэрагу яму падобных.

   • Н. тэлефона.
   • Н. білета.

2. Прадмет, абазначаны пэўным лікам па парадку.

   • Святочны н. газеты.

3. Жэтон, планка, ярлык з адбіткам або малюнкам лічбы.

4. Размер адзення, абутку і інш.

5. Асобны пакой у гасцініцы, лазні і пад.

6. Асобнае закончанае выступленне артыстаў (у тэатры, на канцэрце і пад.).

   • Сольны н.
   • Выкінуць н. (перан. здзейсніць які-н. нечаканы, дзіўны ўчынак; разм.).

7. Баец гарматнага, кулямётнага і пад. разліку.

|| памянш. нумарок, ✂.

|| прым. нумарны, ✂.

нумараваць, ✂; незак.

Ставіць нумары на кім-, чым-н.

|| зак. занумараваць, ✂ і пранумараваць, ✂.

|| наз. нумарацыя, ✂.

|| прым. нумарацыйны, ✂.

нумаратар, ✂, м.

1. Апарат для нумаравання (аблігацый, білетаў, квітанцый і пад.).

2. Прыстасаванне пры электрычным званку, якое паказвае нумары месц, адкуль перадаецца званок (напр. у гасцініцы).

нумарацыя, ✂, ж.

1. гл. нумараваць.

2. Лічбавае абазначэнне прадметаў, якія змяшчаюцца ў паслядоўным парадку.

   • Н. кватэр.

3. Сукупнасць прыёмаў называння і абазначэння лікаў.

   • Дзесятковая н.

нумарны, ✂.

1. гл. нумар.

2. Такі, назва якога абазначана толькі нумарам.

   • Н. завод.

нумізмат, ✂, м.

Спецыяліст па нумізматыцы (у 1 знач.); чалавек, які займаецца нумізматыкай (у 2 знач.).

|| ж. нумізматка, ✂.

нумізматыка, ✂, ж.

1. Раздзел навукі, які вывучае гісторыю старажытных манет, грашовых зліткаў і медалёў.

2. Калекцыяніраванне старажытных манет і медалёў.

|| прым. нумізматычны, ✂.