Verbum

нуда, ✂, ж.

1. Непрыемны душэўны стан, выкліканы немагчымасцю здзейсніць свае надзеі, жаданні; сум, туга.

2. Нудны чалавек (разм.).

   • Эх ты, н. хадзячая!

3. Паныласць, маркота, журба.

   • Чытаю нашумелы раман, — страшэнная н.

нудзець, ✂; незак.

Нудзіцца, сумаваць.

• Працы шмат, няма калі н.

нудзіцца, ✂; незак.

Зносіць нуду, быць у стане нуды (у 1 знач.).

• Не нудзіся, слязамі гору не паможаш.

нудзіць, ✂; безас.; незак.

1. Пра млосны стан, які бывае перад ірвотай.

2. перан. Пра адчуванне агіды да каго-, чаго-н. (разм.).

   • Мяне нудзіць ад яго прамоў.

нудлівы, ✂.

1. Поўны нуды (у 1 знач.), тужлівага настрою.

   • Н. стан.

2. Які наганяе нуду (у 1 і 3 знач.), сум.

   • Н. шум дажджу.

3. Які трывожыць бесперастанку (пра боль і інш.).

|| наз. нудлівасць, ✂.

нуднаваты, ✂.

Трохі нудны.

• Н. фільм.

нудны, ✂.

1. Невясёлы, маркотны, сумны.

2. Які наганяе нуду; нецікавы; поўны нуды, тугі.

   • Нудная песня.

3. Які не перастае, трывожыць бесперастанку (пра боль і інш.).

|| наз. нуднасць, ✂.

нудота, ✂, ж. (разм.).

1. Тое, што і нуда (у 1 і 3 знач.).

2. Пра млосны стан, які бывае перад ірвотай.

нудызм, ✂, м.

Грамадскі рух, які вызнае культ аголенага цела.

|| прым. нудысцкі, ✂.

нудыст, ✂, м.

Прыхільнік, паслядоўнік нудызму.

|| ж. нудыстка, ✂.

|| прым. нудысцкі, ✂.