Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

квіетызм, , м. (кніжн.).

Пасіўна-сузіральныя, абыякавыя адносіны да рэчаіснасці.

|| прым. квіетычны, .

квінта, , ж.

  1. Пятая ступень гамы, а таксама інтэрвал паміж першай і пятай ступенямі.

  2. Самая высокая па тону струна некаторых струнных інструментаў.

  • Павесіць нос на квінту (разм. жарт.) — зажурыцца, засумаваць.

квінтэсенцыя, , ж. (кніжн.).

Аснова, сутнасць чаго-н.

  • К. апавядання.
  • К. падзеі.

квінтэт, , м.

  1. Музычны твор для пяці выканаўцаў з самастойнымі партыямі для кожнага.

    • К. Р.Шумана.
  2. Ансамбль з пяці выканаўцаў такога твора.

    • К. цымбалістаў.

|| прым. квінтэтны, .

квіт, , м. (разм.).

Квітанцыя.

  • Паштовы к.

|| прым. квітовы, .

квіта у знач. вык. (разм.).

Усё, даволі; ніякай размовы. Заплаціла і к. І к., дзядзька Мікіта! (і ўсё тут).

квітанцыя, , ж.

Афіцыйная распіска ў атрыманні ад каго-н. грошай або іншых каштоўнасцей.

|| прым. квітанцыйны, .

квітацца, ; незак. (разм.).

Разлічвацца, расквітвацца.

квітнець, ; незак.

  1. Знаходзіцца ў спрыяльных для развіцця ўмовах, паспяхова развівацца.

    • Жыццё наша будзе к.
  2. Мець прыгожы выгляд, быць здаровым.

    • Дзяўчына квітнее.

квіток, , м. (разм.).

Квітанцыя, распіска.

|| прым. квіточны, .