Verbum

мёртванароджаны, ✂.

Які нарадзіўся мёртвым.

• Мёртванароджанае дзіця.
• М. праект (перан. нерэальны).

мёртвы, ✂.

1. Той, які памёр, нежывы.

   • М. чалавек.
   • Хаваць мёртвага (наз.).

2. перан. Пазбаўлены жыццёвасці, апусцелы.

   • М. твар.
   • Мёртвая вуліца.

◊

• Мёртвая гадзіна — адпачынак пасля абеду ў лячэбных, дзіцячых установах і інш.

• Мёртвая зона (спец.) — прастора вакол радыёстанцыі, у якой наглядаецца паслабленне або адсутнасць прыёму радыёсігналаў.

• Мёртвая мова — мова, якая вядома толькі па пісьмовых помніках.

• Мёртвая пятля — фігура вышэйшага пілатажу — палёт па замкнутай крывой у вертыкальнай плоскасці.

• Мёртвы пункт — стан звёнаў механізма, калі яны знаходзяцца ў імгненнай раўнавазе.

• Мёртвы сезон — перыяд застою ў прамысловасці, гандлю.

• Мёртвы штыль — поўная адсутнасць ветру.

• Мёртвая прастора — прастора, якая не прастрэльваецца франтавым агнём.

• Мёртвая хватка — хватка ў сабак і некаторых іншых жывёл, калі доўга не разнімаюць сківіцы (таксама перан. пра здольнасць упарта, неадступна дабівацца свайго).

• Мёртвы якар — нерухомы якар, які пастаянна ляжыць на дне і служыць для ўстаноўкі плывучых маякоў, бочак, прыпынку суднаў.

• Мёртвы капітал —каштоўнасці, якія не прыносяць даходу.

• Ляжаць мёртвым грузам — пра матэрыяльныя каштоўнасці, якія ляжаць без выкарыстання.

• Піць мёртвую (разм.) — піць запоем.

• Спаць мёртвым сном — спаць вельмі моцна, не прачынаючыся.

міг, ✂, м.

Вельмі кароткі прамежак часу, імгненне.

• У адзін м.

мігалка, ✂, ж. (разм.).

1. Газоўка, лямпачка без шкла.

2. Ліхтар, які перарывістымі ўспышкамі падае сігналы транспарту.

мігальны, ✂, (спец.).

1. Звязаны з працэсам мігання, які служыць для мігання.

   • Мігальная перапонка вока.

2. Забяспечаны вейкамі, якія заўсёды знаходзяцца ў руху.

   • М. эпітэлій.

мігам, прысл. (разм.).

Вельмі хутка.

• М. збегаў.

мігатлівы, ✂.

Які мігаціць.

• М. агеньчык.

мігацець, ✂; незак.

1. Паказвацца на кароткі час і знікаць з поля зроку.

2. Свяціць, блішчаць няроўным бляскам.

   • Мігацяць зоркі.

|| наз. мігаценне, ✂.

мігаць, ✂; незак.

1. Міжвольна паднімаць і апускаць павекі.

   • М. вачамі.

2. Падаваць знак рухам павек.

   • М. сябру.

3. перан. Свяціцца слабым, няроўным святлом.

   • Зорка мігае.

4. перан. Хутка праносіцца перад вачыма, мільгаць.

   • Мігаюць машыны.

|| аднакр. мігнуць, ✂.

|| наз. міганне, ✂.

мігі:

• гаварыць на мігі — размаўляць пры дапамозе жэстаў, знакаў.