Verbum

кратэр, ✂, м.

Адтуліна на вяршыні вулкана, праз якую вывяргаецца лава, а таксама ўпадзіна, абкружаная кальцавымі валамі, у ландшафце Месяца і іншых планет.

|| прым. кратэрны, ✂.

краўчы, ✂, м.

У Рускай дзяржаве да 18 ст.: баярын, які ведаў царскім сталом, стольнікамі.

краўчыха, ✂, ж.

1. Спецыялістка па шыццю адзення, пераважна жаночага.

2. Жонка краўца (разм.).

крах, ✂, м.

1. Разарэнне, банкруцтва.

   • К. банка.

2. перан. Правал, поўная няўдача.

   • Пацярпець к.

крахтаць, ✂ і крактаць, ✂, незак.

Утвараць міжвольна ціхія, адрывістыя гукі, стогны (ад болю, пры няёмкім становішчы і пад.).

|| аднакр. крахтануць, ✂ і крактануць, ✂.

|| наз. крахтанне, ✂ і крактанне, ✂.

крацісты, ✂.

1. Які ўяўляе сабой краты.

   • Крацістая агароджа.

2. З кратамі.

   • Крацістае акно.

крачка, ✂, ж.

Вадаплаўная птушка сямейства чаек, водзіцца па адложыстых узбярэжжах рэк, азёр і харчуецца рыбай.

краявід, ✂, м.

1. Агульны выгляд якой-н. мясцовасці.

   • Краявіды Полаччыны.

2. Малюнак, карціна, якая адлюстроўвае віды прыроды, а таксама апісанне прыроды ў літаратурных творах.

   • Краявіды ў творах Я.Коласа.

краязнавец, ✂, м.

Чалавек, які займаецца вывучэннем свайго краю, краязнаўствам.

краязнаўства, ✂, н.

Вывучэнне асобных мясцовасцей краіны з пункту гледжання іх геаграфічных, культурна-гістарычных, эканамічных, этнаграфічных асаблівасцей.

|| прым. краязнаўчы, ✂.

• К. музей.