Verbum

драпак​¹, ✂, м.

Спружыноўка, культыватар.

|| прым. драпачны, ✂.

драпак​², ✂, м.

У выразе: даць (задаць) драпака (разм.) — кінуцца наўцёкі; уцячы.

драпануць, ✂; зак. (разм.).

Хутка ўцячы, даць драла.

• Драпануў у хмызняк і знік.

драпацца, ✂; незак.

1. Мець уласцівасць драпаць.

   • Кошка драпаецца, асцярожна.

2. Наносіць драпіны адзін аднаму.

3. Скрэбціся лапамі, зубамі, шукаючы магчымасці пранікнуць куды-н.

   • Мышы драпаюцца пад падлогай.
   • Сабака драпаецца ў дзверы.

драпаць​¹, ✂; незак.

Рабіць драпіны чым-н. вострым, цвёрдым на якой-н. паверхні.

|| аднакр. драпануць, ✂.

|| наз. драпанне, ✂.

драпаць​², ✂; незак. (разм. пагард.).

Паспешна адступаць, хутка бегчы наўцёкі.

• Немцы драпалі з-пад Курска аж пыл курэў.

драпежнік, ✂, м.

1. Драпежная жывёліна.

   • Лясныя драпежнікі.

2. перан. Драпежны (у 2 знач.) чалавек.

3. перан. Той, хто нажываецца на абрабаванні каго-н., на раскрадванні грамадскага набытку.

|| ж. драпежніца, ✂.

|| прым. драпежніцкі, ✂.

драпежніцкі, ✂.

1. гл. драпежнік.

2. перан. Шкодніцкі, заснаваны на асабістай выгадзе.

   • Драпежніцкае высяканне лесу.
   • Драпежніцкая лоўля рыбы.

драпежніцтва, ✂, н.

1. Спосаб існавання драпежных жывёл (спец.).

   • Ваўкі жывуць драпежніцтвам.

2. перан. Характар дзеянняў, уласцівых драпежніку (у 2 і 3 знач.).

   • Д. ў лоўлі рыбы.

3. перан. Драпежніцкае (у 3 знач.) вядзенне гаспадаркі, выкарыстанне чаго-н. драпежніцкім чынам.

   • Лясное д.

драпежны, ✂.

1. Пра жывёл: які корміцца жывёламі.

   • Д. звер.
   • Драпежныя рыбы.

2. перан. Прагны, поўны імкнення авалодаць кім-, чым-н., захапіць што-н., а таксама тай, што выражае такое імкненне.

   • Драпежная натура.
   • Д. погляд.

|| наз. драпежнасць, ✂.