Verbum

гнілата, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і гніль.

гніллё, ✂, н., зб. (разм.).

Гнілыя прадметы, гніль.

гнілушка, ✂, ж.

1. Тое, што і гніляк (у 1 знач.).

2. Гнілая, ляжалая груша.

гнілы, ✂.

1. Сапсаваны гніеннем, спарахнелы, затхлы.

   • Гнілая салома.
   • Гнілая вада.

2. Сыры, дажджлівы.

   • Гнілая восень.

3. перан. Непрыгодны, нездаровы.

   • Г. настрой.

|| наз. гніласць, ✂.

гніль, ✂, ж.

1. Што-небудзь гнілое, сапсаванае гніеннем.

   • У яблыку з’явілася г.

2. Назва многіх грыбковых або бактэрыяльных хвароб у раслін.

   • Мокрая г. бульбы.

гніляк, ✂, м.

1. Кусок спарахнелага, гнілога дрэва.

2. перан. Хваравіты, слабы чалавек (разм.).

   • Той г. доўга не працягне.

гнісці, ✂ і гніць, ✂, незак.

1. Станавіцца гнілым пад уздзеяннем мікраарганізмаў.

   • Сена гніе.

2. перан. Цяжка жыць, гібець.

   • Г. у акопах

|| зак. згнісці, ✂ і згніць, ✂.

гной, ✂, м.

1. Памёт, сумесь памёту і подсцілу, якая ўжыв. для ўгнаення глебы.

   • Конскі г.
   • Вывесці г. з хлява.

2. Вадкасць жоўтага або шэрага колеру з непрыемным пахам як прадукт гніення, запалення тканак жывога арганізма.

|| прым. гнаявы, ✂ і гнойны, ✂.

гном, ✂, м.

У заходнееўрапейскай міфалогіі: барадаты карлік, які ахоўвае падземныя скарбы.

|| памянш. гномік, ✂.

гнуткі, ✂.

Здольны лёгка гнуцца, гібкі.

• Г. дубец.

|| наз. гнуткасць, ✂.