Verbum

жамчужына, ✂, ж.

1. Асобнае зерне жэмчугу.

2. перан., чаго або якая. Непаўторны скарб, лепшае ўпрыгожанне (высок.).

   • Нарач — ж. беларускай зямлі.

жанаты, ✂.

Пра мужчыну, а таксама пра мужа і жонку, якія ўступілі ў шлюб.

• Жанатыя людзі.

жанглёр, ✂, м.

Цыркавы акцёр, які займаецца жангліраваннем.

|| ж. жанглёрка, ✂.

|| прым. жанглёрскі, ✂.

жангліраваць, ✂; незак.

1. Спрытна падкідваць і лавіць некалькі прадметаў адначасова.

   • Ж. талеркамі.

2. перан. Спрытна, але адвольна абыходзіцца (з фактамі, словамі і пад.).

   • Ж. цытатамі, лічбамі.

|| наз. жанглёрства, ✂ і жангліраванне, ✂.

жандар, ✂, м.

Чалавек, які служыць у жандармерыі (перан. краіна, урад якой душыць вызваленчы рух у іншых краінах).

|| прым. жандарскі, ✂.

жандармерыя, ✂, ж.

1. У некаторых краінах; асобае паліцэйскае войска для палітычнай аховы і вышуку, для барацьбы з вызваленчым рухам.

2. зб. Жандары.

жаніх, ✂, м.

Мужчына, які мае намер жаніцца.

• У яго сын ужо ж.

|| памянш. жанішок, ✂.

|| прым. жаніхоўскі, ✂.

• Ж. выгляд (шчаслівы).

жаніхацца, ✂; незак. (разм.).

Быць жаніхом, паводзіць сябе як жаніх.

жаніцца, ✂; зак. і незак.

1. Пра мужчыну: уступіць (уступаць) у шлюб.

   • Сын жэніцца.

2. (адз. л. не ўжыв.). Уступіць (уступаць) у шлюб.

   • Сусед з суседкай жэняцца.

◊

• Пакуль жаніцца, загаіцца (разм. жарт.) — да вяселля зажыве.

|| зак. ажаніцца, ✂ і пажаніцца, ✂.

• Сын сёлета ажаніўся.
• Вырашылі п.

|| наз. жаніцьба, ✂.

жаніць, ✂; незак.

Шлюбам злучаць у пару для сямейнага жыцця (пра мужчыну).

• Ж. сына.
• Без мяне мяне жанілі (прыказка пра чалавека, якога ўцягнулі ў што-н. без яго ведама).

|| зак. ажаніць, ✂.