жаніцца дзеяслоў | закончанае і незакончанае трыванне

  1. Пра мужчыну: уступіць (уступаць) у шлюб.

    • Сын жэніцца.

  2. (адз. л. не ўжыв.). Уступіць (уступаць) у шлюб.

    • Сусед з суседкай жэняцца.
    • Пакуль жаніцца, загаіцца (размоўнае жартаўлівае) — да вяселля зажыве.

|| закончанае трыванне: ажаніцца і пажаніцца.

  • Сын сёлета ажаніўся.
  • Вырашылі п.

|| назоўнік: жаніцьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)