жаніцца, ✂; зак. і незак.

  1. Пра мужчыну: уступіць (уступаць) у шлюб.

    • Сын жэніцца.

  2. (адз. л. не ўжыв.). Уступіць (уступаць) у шлюб.

    • Сусед з суседкай жэняцца.

◊

  • Пакуль жаніцца, загаіцца (разм. жарт.) — да вяселля зажыве.

|| зак. ажаніцца, ✂ і пажаніцца, ✂.

  • Сын сёлета ажаніўся.
  • Вырашылі п.

|| наз. жаніцьба, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)