Verbum

ліра​¹, ✂, ж.

1. Старажытнагрэчаскі струнны інструмент, які лічыцца сімвалам паэтычнай творчасці.

   • Л. Пушкіна.

2. Даўнейшы народны беларускі струнны смычковы інструмент.

|| прым. лірны, ✂.

ліра​², ✂, ж.

Грашовая адзінка ў Італіі і Турцыі.

лірнік, ✂, м.

На Украіне і Беларусі даўней: вандроўны музыка-спявак з лірай​¹ (у 2 знач.).

лірызм, ✂, м.

1. Лірычны характар, лірычны змест чаго-н.

   • Л. паэмы.

2. Чуллівасць у перажываннях, у настроі; мяккасць і тонкасць эмацыянальнага пачатку.

   • Л. беларускага пейзажу.

лірык, ✂, м.

Аўтар лірычных літаратурных твораў.

• Паўлюк Трус — паэт-л.

лірыка, ✂, ж.

1. Адзін з трох родаў мастацкай літаратуры, у якім адлюстроўваюцца перажыванні, пачуцці, настроі паэта.

   • Беларуская л.

2. Сукупнасць твораў гэтага роду паэзіі.

   • Л. Багдановіча.

3. перан. Чуллівасць, перажыванні, настрой (разм.).

   • Упасці ў лірыку.

|| прым. лірычны, ✂.

• Лірычная паэзія.
• Лірычнае адступленне (у эпічным або ліра-эпічным літаратурным творы: прасякнутае лірызмам адступленне, афарбаванае інтымнай звернутасцю аўтара да чытача).
• Л. настрой.

лірычны, ✂.

1. гл. лірыка.

2. Прасякнуты лірызмам (у 2 знач.).

   • Л. тон.

3. Пра голас спевака: мяккі, прыемны па тэмбру.

   • Л. тэнар.

|| наз. лірычнасць, ✂.

ліс, ✂, м.

Самец лісы.

|| прым. лісіны, ✂.

• Лісіная ўсмешка (перан. хітрая).

ліса, ✂, ж.

1. Драпежная жывёліна сямейства сабачых з вострай мордай і доўгім пушыстым хвастом, а таксама яе футра.

   • Л. і ў сне курэй лічыць (прыказка).

2. перан. Хітры, ліслівы чалавек.

|| прым. лісіны, ✂.

лісахвост, ✂, м.

Травяністая кармавая расліна сямейства злакавых з суквеццем у выглядзе мяцёлкі.

|| прым. лісахвоставы, ✂.