Verbum

лінгвістыка, ✂, ж.

Навука аб мове, мовазнаўства.

|| прым. лінгвістычны, ✂.

лінеіць, ✂; незак.

Праводзіць на чым-н. паралельныя лініі для пісання па іх.

• Л. паперу.

|| зак. налінеіць, ✂.

|| наз. лінеенне, ✂ і лінёўка, ✂.

|| прым. лінеельны, ✂.

лінейка​¹, ✂, ж.

1. Прамая лінія на паперы або дошцы, якая дапамагае пісаць роўнымі радкамі.

   • Сшытак у лінейку.

2. Планка для вычэрчвання прамых ліній, для вымярэння.

   • Маштабная л.
   • Лагарыфмічная л. (прыбор для вылічэнняў).

3. Адна з дарожак унутры лагера, якая падзяляе яго на прамавугольныя ўчасткі (спец.).

4. Строй у шарэнгу.

   • Пастроіцца ў лінейку.

|| памянш. лінеечка, ✂.

|| прым. лінеечны, ✂.

лінейка​², ✂, ж. (уст.).

Мнагамесны адкрыты экіпаж з бакавымі падоўжанымі сядзеннямі.

|| прым. лінеечны, ✂.

лінейны, ✂.

1. Які мае выгляд лініі, складаецца з ліній.

   • Л. арнамент.
   • Лінейныя (наз. салдаты, якія пасылаюцца для ўказання лініі і напрамку пастраення войск; спецыяльны тэрмін).
   • Лінейныя меры (меры даўжыні).
   • Лінейная скорасць (скорасць руху, якая вызначаецца па даўжыні шляху, пройдзенага за адзінку часу).

2. Тое, што і рэгулярны (у 2 знач.; уст.).

   • Лінейныя войскі.

3. Які складае аснову баявых злучэнняў флоту.

   • Л. крэйсер.

4. Прызначаны для абслугоўвання лініі сувязі ці шляхоў зносін.

   • Лінейная міліцыя.
   • Л. манцёр.

лінейчаты, ✂.

Які мае на сваёй паверхні лініі ў адным напрамку.

• Л. ліст.

|| наз. лінейчатасць, ✂.

лінёўка, ✂, ж.

1. гл. лінеіць.

2. Спосаб, характар лінеення.

   • Косая л.
   • Л. ў клетачку.

лінза, ✂, ж.

Род аптычнага шкла са сферычнымі паверхнямі.

• Выпуклая л.

|| прым. лінзавы, ✂.

лінія, ✂, ж.

1. Рыса на плоскасці, паверхні або ў прасторы.

   • Прамая л.
   • Ломаная л.

2. Рыса, якая вызначае кірунак, мяжу, узровень чаго-н.

   • Берагавая л.
   • Л. гарызонта.

3. Размяшчэнне чаго-н. у адзін рад.

   • Л. ўмацавання.

4. Шлях (чыгуначны, водны і інш.) зносін, напрамак якіх-н. перадач.

   • Паветраная л.
   • Трамвайная л.
   • Тэлеграфная л.

5. Паслядоўны рад продкаў, нашчадкаў, аб’яднаных кроўнымі сувязямі.

   • Л. роду.

6. перан. Напрамак, спосаб дзеянняў, думак, поглядаў.

   • Л. паводзін.
   • Весці (гнуць; разм.) сваю лінію (дамагацца свайго).
   • Ісці па лініі найменшага супраціўлення (выбіраць найбольш лёгкі спосаб дзеянняў, ухіляючыся ад цяжкасцей).

7. перан. Галіна якой-н. дзейнасці.

   • Працаваць па грамадскай лініі.

8. Старая руская мера даўжыні, роўная ​¹⁄₁₀ цалі.

◊

• Па лініі чаго, у знач. прыназ. — у галіне чаго-н.

• Дзейнічаць па лініі мясцкома.

лінкор, ✂, м.

Скарачэнне: лінейны карабель; вялікі добра ўзброены ваенны карабель, прызначаны для буйных баявых аперацый.