Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

хуліганства, , н.

Грубае парушэнне правіл грамадскага парадку; паводзіны, у якіх заключаецца непавага да грамадства, да чалавека.

  • Пакараць за х.

хунта, , ж.

  1. У Іспаніі і краінах Лацінскай Амерыкі: назва розных аб’яднанняў, груповак, саюзаў.

  2. Ваенная рэакцыйная тэрарыстычная групоўка, якая захапіла ўладу і ўстанавіла тэрарыстычную дыктатуру.

хурал, , м.

Выбарны орган вярхоўнай і мясцовай улады ў Манголіі.

хурма, , ж.

Паўднёвае пладовае дрэва з аранжава-чырвонымі салодкімі даўкага смаку пладамі, а таксама плады гэтага дрэва.

хуста, , ж.

Вялікая хустка.

хустачка, .

  1. гл. хустка.

  2. Невялікі кавалачак тканіны квадратнай формы для выцірання носа, твару.

хустка, , ж.

Кавалак тканіны ці вялікага палатна, звычайна квадратнай формы, які завязваюць на галаву, шыю, ці накідваюць на плечы.

  • Пуховыя х.
  • Завязаць хустку.

|| памянш. хустачка, .

|| прым. хустачны, .

  • Хустачная тканіна.

хусціна, , ж. (разм.).

Тое, што і хустка.

|| памянш. хусцінка, .

хутар, , м.

Адасоблены сялянскі зямельны ўчастак разам з сядзібай уладальніка.

  • Жыць на хутары.

|| памянш. хутарок, .

|| прым. хутарскі, .

хутаранец, , м. (разм.).

Тое, што і хутаранін.