Verbum

набадры, ✂, н. (разм.).

Частка вупражы у выглядзе рэменя, які прымацоўваецца двума канцамі да хамута і праходзіць па баках і спіне каня; шлеі.

|| прым. набадравы, ✂.

набажэнства, ✂, н.

Царкоўная служба, богаслужэнне.

|| прым. набажэнскі, ✂.

набак, прысл.

1. На адзін бок (пра шапку, капялюш).

   • Капялюш збіўся н.

2. Заняць ляжачае становішча.

   • Пад’еў і н.

набакір, прысл. (разм.).

На адзін бок, на вуха (аб манеры насіць галаўны ўбор).

• Шапка н.

набалбатацца, ✂; зак. (разм.).

Уволю нагаварыцца, доўга пабалбатаць.

набалбатаць, ✂; зак. (разм.).

Нагаварыць многа лішняга, непатрэбнага.

набалелы, ✂.

1. Які стаў вельмі балючым ад працяглага болю.

   • Набалелая рана.
   • Крык набалелай душы (перан.).

2. перан. Які даўно наспеў і патрабуе неадкладнага вырашэння.

   • Набалелае пытанне.
   • Выказваць набалелае (наз.).

набалець, ✂; зак.

1. Стаць вельмі балючым ад працяглага болю.

   • Рука набалела.
   • Душа набалела (перан. змучыцца ад доўгіх пакут).

2. Пра што-н. цяжкае, пакутлівае: накапіцца, сабрацца.

   • Усе гаварылі пра тое, што набалела.

набасанож, прысл.

На босую нагу.

• У тапачках н.

набат, ✂, м.

1. Сігнал трывогі з выпадку якога-н. бедства, які падаецца пры дапамозе звана.

   • Біць у н. (таксама перан. заклік звярнуць увагу на тое, што выклікае трывогу).

2. Вялікі вайсковы барабан у старажытнай Русі.

|| прым. набатны, ✂.

• Н. звон.