набадры назоўнік | размоўнае

Частка вупражы у выглядзе рэменя, які прымацоўваецца двума канцамі да хамута і праходзіць па баках і спіне каня; шлеі.

|| прыметнік: набадравы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)