Verbum

чуць​², прысл. і злуч. уступальны.

1. прысл. Ледзь, ледзьве.

   • Стаміўся, што чуць дадому дайшоў.

2. прысл. Зусім нямнога, злёгку.

   • Чуць больш.
   • Чуць лепш.

3. злуч. уступальны. Ужыв. у даданых часавых сказах у знач.: як толькі, ледзь толькі.

   • Чуць узыдзе сонца — маці ўжо на нагах.

◊

• Чуць-чуць — зусім нямнога.

• Чуць што — як толькі што здарыцца, пры ўсякім выпадку.

чучала, ✂, н.

1. Напханая чым-н. скура жывёлы ці птушкі, якая знешнім выглядам нагадвае жывую жывёлу ці птушку.

   • Ч. зубра.
   • Ч. вароны.

2. У садзе, агародзе: фігура, падобная на чалавека для адпуджвання птушак.

   • Ч. агароднае (таксама перан. пра неахайнага, бруднага, дрэнна апранутага чалавека; разм. пагард.).

3. Ужыв. як лаянкавае слова (разм.).

   • Ч. ты гарохавае.

|| прым. чучальны, ✂.

чушка​¹, ✂, ж. (разм.).

Свіння.

чушка​², ✂, ж. (спец.).

Невялікі злітак металу, звычайна прызначаны для пераплаўкі.

• Ч. чыгуну.

|| прым. чушкавы, ✂.

чхаць, ✂; незак.

1. Міжвольна з шумам выдыхаць паветра праз нос пры раздражненні слізістай абалонкі.

2. Утвараць рэзкія адрывістыя гукі пры нераўнамернай рабоце (пра маторы, механізмы і пад.; разм.).

3. перан., на каго-што. Не звяртаць увагі, выказваючы пагарду да каго-н. (разм. груб.).

   • Чхаў я на яго.
   • Чхаў ён на такія загады.

|| зак. чхнуць, ✂.

|| наз. чханне, ✂.

|| прым. чхальны, ✂.

• Ч. газ.

чыгун, ✂, м.

1. Сплаў жалеза з вугляродам, больш крохкі, менш коўкі, чым сталь.

   • Выплаўка чыгуну.

2. Гаршчок з такога сплаву.

   • Паставіць ч. у печ.

|| памянш. чыгунок, ✂ і чыгунчык, ✂.

|| прым. чыгунны, ✂.

чыгуналіцейны, ✂.

Які мае адносіны да выплаўкі чыгуну (у 1 знач.)

• Ч. завод.

чыгуналіцейшчык, ✂, м.

Рабочы, які займаецца выплаўкай чыгуну, ліццём чыгунных вырабаў.

чыгунаплавільны, ✂.

Тое, што і чыгуналіцейны.

• Ч. завод.

чыгуначнік, ✂, м.

Работнік чыгуначнага транспарту.

|| ж. чыгуначніца, ✂.