Verbum

чума, ✂, ж.

Вострая інфекцыйная хвароба.

• Эпідэмія чумы.

|| прым. чумны, ✂.

чумак, ✂, м. (уст.).

Возчык і гандляр на Украіне і поўдні Расіі, які перавозіў на валах соль, рыбу і іншыя тавары.

|| прым. чумацкі, ✂.

• Ч. абоз.

чумакаваць, ✂; незак. (уст.).

Займацца чумацкім промыслам, быць чумаком.

|| наз. чумакаванне, ✂ і чумацтва, ✂.

чуміза, ✂, ж.

Расліна сямейства злакавых, падобная на проса.

|| прым. чумізны, ✂.

чуні, ✂, м.

1. Пяньковыя, вяровачныя лапці (абл.).

2. Гумавы ці скураны абутак у выглядзе галёшаў, якія надзяваюцца пры рабоце ў шахтах, рудніках і пад., і таксама самаробныя галёшы; бахілы.

чупрына, ✂, ж.

Пасма валасоў, якая спадае на лоб або ўзнімаецца чад ілбом; чуб; а таксама валасы наогул.

• Густая ч.

чурэк, ✂, м.

На Каўказе: плоскі прэсны белы хлеб у форме вялікай ляпёшкі.

|| прым. чурэчны, ✂.

чутачку, прысл. (разм.).

Крышачку, трошачкі.

• Пасядзі ч., адпачні.

чутка​¹, прысл.

Спагадліва.

• Ч. аднесціся да гора таварыша.

чутка​², ✂, ж.

Вестка аб кім-, чым-н., звычайна яшчэ не пацверджаная.

• Чуткамі зямля поўніцца.