Verbum

чуваць, у знач. вык.

1. Можна чуць, чуецца.

   • Ч. як дождж барабаніць у шыбы.

2. Ёсць звесткі пра каго-, што-н. (разм.).

   • Што ч. на свеце?
   • Бацька не вярнуўся з вайны, і нічога не чуваць пра яго.

3. Успрымацца органамі пачуццяў.

   • Ч. пах дыму.

чувашы, ✂, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Чувашскай Рэспублікі, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. чувашка, ✂.

|| прым. чувашскі, ✂.

чувякі, ✂, м.

Мяккі абутак без абцасаў (пераважна ў народаў Каўказа).

|| прым. чувячны, ✂.

чудзь, ✂, ж., зб.

У Старажытнай Русі: агульная назва некаторых заходняфінскіх плямён.

|| прым. чудскі, ✂.

чужаземец, ✂, м.

Чалавек з чужой краіны; іншаземец.

|| ж. чужаземка, ✂.

чужаземны, ✂.

Тое, што і замежны (у 1 знач.), іншаземны.

• Чужаземныя захопнікі.

чужаземшчына, ✂, ж. (уст.).

1. Чужая зямля, краіна; чужына.

2. Усё чужое, чужаземнае (культура, звычаі і пад.).

чужак, ✂, м. (разм.).

1. Чужы, прышлы чалавек, чужынец.

2. Чужы чалавек па духу, поглядах і пад. у якім-н. асяроддзі.

   • Ён ч. сярод іх.

3. Не родны чалавек, не сваяк.

|| ж. чужачка, ✂.

|| прым. чужацкі, ✂.

чужанін, ✂, м. (нар.-паэт.).

Чужынец.

чужаніца, ✂, м.; ✂, ж..

1. Чужы, нетутэйшы чалавек; іншаземны захопнік.

2. Чужы чалавек па духу, поглядах і пад. у якім-н. асяроддзі.

3. Не родны чалавек, не сваяк.