Verbum

чокаць​¹, ✂; незак. (разм.).

Утвараць рэзкія, адрывістыя гукі пры ўдары аб што-н. шкляное, металічнае або пры хадзьбе па бруку і пад.

• Ч. абцасікамі па асфальце.
• Дзяцел чокаў дзюбай па дрэву.

|| наз. чоканне, ✂.

чокаць​², ✂; незак.

1. Вымаўляць гук «ч» на месцы гука «ц» (спец.).

2. Пра некаторых птушак і жывёл: абзывацца гукамі, падобнымі на «чок-чок».

|| наз. чоканне, ✂.

чокнуты, ✂ (разм.).

Прыдуркаваты; псіхічна не зусім нармальны.

чоп, ✂, м.

1. Тое, што і чан.

2. Затычка, якой затыкаюць адтуліну ў бочцы ці якой-н. іншай пасудзіне (разм.).

чорна...

Першая частка складаных слоў у знач. чорны (у 1 знач.); пішацца, калі націск у другой частцы падае не на першы склад, напр. чорнагаловы, чорнабароды.

чорнабароды, ✂.

З чорнай барадой.

• Ч. мужчына.

чорнагаловік, ✂, м.

1. Шматгадовая травяністая расліна сямейства губакветных.

2. Пра каго-н. з цёмнымі, чорнымі валасамі (разм.).

3. Разнавіднасць баравіка з цёмнай, чорнай шапачкай (разм.).

чорнагаловы, ✂.

З чорнымі валасамі (пра чалавека), з чорнай галавой (пра жывёл, птушак).

чорнагалоў, ✂, м.

Тое, што і чорнагаловік (у 1 знач.).

чорнарабочы, ✂, м.

Рабочы, які выконвае фізічную работу, што не патрабуе кваліфікацыі.

|| ж. чорнарабочая, ✂.