Verbum

чвякаць, ✂; незак. (разм.).

1. Утвараць гукі, характэрныя для хадзьбы па гразі.

2. Ісці па мокрым, гразкім, утвараючы характэрныя гукі.

3. Тое, што і чаўкаць (у 1 знач.).

4. Падаць, утвараючы глухі, мяккі гук.

|| аднакр. чвякнуць, ✂.

|| наз. чвяканне, ✂.

член, ✂, м.

1. Асоба (а таксама краіна, арганізацыя), якая ўваходзіць у састаў якога-н. саюза, аб’яднання, групы, таварыства.

   • Правадзейны ч. Акадэміі навук.
   • Ч. Арганізацыі Аб’яднаных Нацый.

2. Адна з састаўных частак якога-н. цэлага.

   • Ч. прапорцыі (спец.).
   • Ч. сказа.

3. Частка цела (часцей пра канечнасці).

   • За час доўгага сядзення ў лодцы ў экскурсантаў анямелі ўсе члены, асабліва ногі.

4. Тое, што і артыкль (спец.).

   • Азначальны ч. (напр. у нямецкай мове — dеr, dіе, dаs).

|| прым. членскі, ✂ і членны, ✂.

членараздзельны, ✂.

Выразны, зразумелы, ясны (пра гукі мовы, пра мову).

• Гаварыць членараздзельна (прысл.).

|| наз. членараздзельнасць, ✂.

членашкодніцтва, ✂, н.

1. Наўмыснае пашкоджанне якога-н. члена ці органа свайго цела.

2. Прычыненне знявечання каму-н.

|| прым. членашкодніцкі, ✂.

членістаногія, ✂, н.

Вышэйшы тып беспазваночных жывёл, цела і канечнасці якіх падзелены на сегменты (членікі).

членісты, ✂.

Які складаецца з асобных частак, членікаў.

• Членістыя жывёлы, расліны.

|| наз. членістасць, ✂.

членства, ✂, н.

Удзел у арганізацыі, таварыстве, саюзе і пад. на правах члена (у 1 знач.).

член-карэспандэнт, ✂, м.

Акадэмічнае вучонае званне, ніжэйшае за акадэміка (правадзейнага члена), якое носяць прызнаныя вучоныя або дзеячы мастацтваў, выбраныя агульным сходам якой-н. акадэміі ў яе састаў без права рашаючага голасу (у адрозненне ад правадзейных членаў акадэміі).

|| прым. член-карэспандэнцкі, ✂.

чляніцца, ✂; незак.

Дзяліцца на асобныя часткі, члены; расчляняцца.

• Слова членіцца на корань і суфіксы.

|| зак. расчляніцца, ✂.

|| наз. чляненне, ✂.

чляніць, ✂; незак.

Дзяліць на асобныя часткі, члены; расчляняць.

|| зак. расчляніць, ✂.

|| наз. чляненне, ✂.