Verbum

чачотка​¹, ✂, ж.

Невялікая пеўчая птушка сямейства ўюрковых.

чачотка​², ✂, ж.

Хуткі рытмічны танец з дробным прыстукваннем абцасамі аб падлогу.

|| прым. чачотачны, ✂.

чачотка​³, ✂, ж.

Від бярозы з прыгожай узорнай драўнінай на разрэзе; карэльская бяроза.

|| прым. чачоткавы, ✂.

• Чачоткавая шкатулка.

чаша, ✂, ж.

1. У мінулым: круглая пасудзіна для віна.

   • Сярэбраная ч.

2. Якая-н. пасудзіна, ёмішча круглай формы.

   • У бронзавай чашы гарэў вечны агонь.

3. перан. Вялікі натуральны або штучны рэзервуар.

   • Сіняя ч. возера.

◊

• Перапоўніць чашу цярпення (высок.) — пазбавіць сіл, магчымасці цярпець, выносіць што-н.

• Дом — поўная чаша — багаты, заможны.

чашалісцік, ✂, м. (спец.).

Адзін з зялёных лісцікаў, якія ўтвараюць чашачку кветкі.

чашачка, ✂, ж. (спец.).

Знадворнае зялёнае покрыва кветкі, якое ахоўвае бутон.

чашчавік, ✂, м. (абл.).

Грыб-падбярозавік.

• У бярэзніку сустракаліся чырвоныя падасінавікі і белыя чашчавікі.

чая...

Першая частка складаных слоў; «чая...» пішацца, калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, і ўжыв. са знач.:

• 1) тое, што і «чае...» (у і знач.), напр. чаявод, чаяводства, чаяводчы;
• 2) які мае адносіны да чаю (у 3 знач.), напр. чаялюб, чаяпіцце.

чаяваць, ✂; незак. (разм.).

Праводзіць час за піццём чаю, піць чай.

|| наз. чаяванне, ✂.

чаявод, ✂, м.

Спецыяліст па чаяводству.