Verbum

мамчын, ✂ (разм.).

Які належыць мамцы.

• Мамчына хустка.

◊

• Мамчын сынок (іран.) — збалаваны, распешчаны хлапчук.

мана, ✂, ж.

Хлусня, няпраўда.

мана...

Першая частка складаных слоў, ужываецца замест «мона...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр. манагамія, манаграфія, манаплан.

манагамія, ✂, ж. (спец.).

Форма шлюбу, пры каторай адзін мужчына можа ўтвараць сям’ю толькі з адной жанчынай; аднашлюбнасць.

|| прым. манагамны, ✂ і манагамічны, ✂.

манаграма, ✂, ж.

Вязь з дзвюх або некалькіх літар.

|| прым. манаграмны, ✂.

манаграфія, ✂, ж.

Навуковы твор, што даследуе адно якое-н. пытанне, асвятляе адну тэму.

|| прым. манаграфічны, ✂.

маналіт, ✂, м.

1. Суцэльная каменная глыба, а таксама прадмет, высечаны з яе.

2. Цвёрдыя матэрыялы ў выглядзе адзінага масіву (спец.).

|| прым. маналітны, ✂.

• Маналітная калона.

маналітны, ✂.

1. гл. маналіт.

2. перан. Моцна згуртаваны, з’яднаны.

   • Маналітная армія.

|| наз. маналітнасць, ✂.

маналог, ✂, м.

Гаворка адной асобы, звернутая да слухачоў або да самога сябе.

• Сцэнічны м.
• М. Гамлета.

|| прым. маналагічны, ✂.

манапалізаваць, ✂; зак. і незак.

Устанавіць (устанаўліваць) манаполію на што-н. М. знешні гандаль.

|| наз. манапалізацыя, ✂.