Verbum

калорыя, ✂, ж.

Адзінка вымярэння колькасці цеплыні.

калос, ✂, м. (кніжн.).

1. Статуя, збудаванне велізарных памераў.

   • К. Радоскі.

2. перан. Пра каго, што-н. грандыёзнае па сваёй велічыні, значнасці.

   • К. навукі.
   • К. на гліняных нагах (перан. пра што-н. з выгляду велічнае, але слабае, гатовае разваліцца).

калоссе, ✂, н., зб.

Каласы.

• Ядраным зернем налілося к.

калоцца​¹, ✂; незак.

1. Мець здольнасць калоць (у 1 знач.).

   • Шыпшына колецца.

2. Наносіць адзін аднаму раны вострай зброяй.

   • К. пікамі.

3. Мець звычку бадацца (разм.).

   • Каровы колюцца.

◊

• І хочацца і колецца (разм. жарт.) — пра адначасовае адчуванне жадання і нерашучасці зрабіць што-н.

калоцца​², ✂; незак.

1. Паддавацца колцы.

   • Сухое палена добра колецца.

2. Трэскацца, даваць трэшчыны.

   • Дошкі ад сонца колюцца.

калоць​¹, ✂; незак.

1. Датыкаючыся чым-н. вострым, выклікаць боль.

   • К. іголкай.
   • Цэлы дзень калола пад сэрцам (безас.; перан.).

2. Рабіць укол, уколы (разм.).

   • Хвораму калолі антыбіётыкі.

3. каго (што). Забіваць чым-н.вострым.

   • К. свіней.

4. Біць рагамі, бадаць (разм.).

   • Бедная тая дамова, дзе вала коле карова (прыказка).

5. перан., каго (што) і без дапаўнення. Рабіць каму-н. колкія заўвагі, папракаць.

   • К. дакорамі.

◊

• Калоць (у) вочы (разм.) — папікаць, дакараць, сараміць.

• Праўда вочы коле — прыказка пра нежаданне слухаць непрыемную праўду.

|| зак. закалоць, ✂.

|| аднакр. кальнуць, ✂.

калоць​², ✂; незак.

Рассякаць, здрабняць на часткі.

• К. лёд.
• К. дровы.

|| зак. раскалоць, ✂ і пакалоць, ✂.

|| наз. колка, ✂ і калонне, ✂.

калоша, ✂, ж.

Частка штаноў, якая надзяваецца на адну нагу; калашына.

калумбарый, ✂, м. (спец.).

Месца, дзе пасля крэмацыі захоўваюцца урны з прахам.

калун, ✂, м.

Цяжкая сякера для колкі дроў.

|| прым. калунны, ✂.