Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

наабяцаць, ; зак.

Паабяцаць многа чаго-н.

  • Я. падарункаў.

наадбіраць, ; зак.

  1. Адабраць, захапіць сілаю многа чаго-н.

  2. Адабраць з аднастайных прадметаў значную колькасць чаго-н.

    • Н. гатунковай морквы.

наадварот, прысл.

  1. У адваротным напрамку.

    • Прачытаць слова н.
  2. Зусім інакш, не так, як трэба.

    • Зрабіць усё н.
  3. у знач. пабочн. У процілегласць таму, што сказана.

    • Аб’ём будаўніцтва не стаў меншым, а н. узрос.
  4. у знач. супраціўн. часц. Зусім не.

    • Я вам не перашкоджу? — н., я вельмі рад бачыць вас.

наадрэз, прысл.

Рашуча, катэгарычна.

  • Адмовіцца н.

наапашкі, прысл.

Накінуўшы на плечы, не прадзяваючы рук у рукавы.

  • Накінуць паліто н.

наараць, ; зак.

Узараць нейкую колькасць зямлі.

  • Н. тысячу гектараў пад азіміну.

|| незак. наворваць, .

наасфера, , ж. (спец.).

Стан біясферы, што склаўся ў выніку ўзаемадзеяння яе законаў з дзейнасцю чалавечага розуму.

наатрасаць, ; зак.

Атрэсці вялікую колькасць чаго-н.

  • Н. ігруш.

набавіць, ; зак.

Прыбавіць, дабавіць звыш таго, што было, што ўстаноўлена.

  • Н. сто тысяч рублёў.

|| незак. набаўляць, .

|| наз. набаўка, .

набадзяцца, ; зак. (разм.).

  1. Наблукацца, навандравацца па чужых краях.

    • Хопіць, набадзяўся па свеце.
  2. Пасланяцца без справы, нашвэндацца.