Verbum

кнот, ✂, м.

Спецыяльная стужка або шнурок, якія служаць для гарэння ў газавай лямпе, свечцы і пад.

|| прым. кнотавы, ✂.

кныр, ✂, м.

Самец хатняй свінні.

княгіня, ✂, ж.

Жонка князя.

княжна, ✂, ж.

Тое, што і князёўна.

княжыць, ✂; незак.

Правіць княствам.

|| наз. княжанне, ✂.

князёўна, ✂, ж.

Незамужняя дачка князя.

князь, ✂, м.

1. Правадыр войска і правіцель вобласці ў феадальнай Русі.

   • Полацкі к.

2. Тытул такіх асоб, які перадаваўся ў спадчыну або прысвойваўся царом як узнагарода, а таксама асоба, якая мела такі тытул.

|| памянш. князёк, ✂.

|| прым. княжацкі, ✂.

• К. палац.
• К. тытул.

княства, ✂, н.

1. Феадальнае ўладанне на чале з князем.

   • Пінскае к.

2. Назва некаторых сучасных дзяржаў.

   • К. Ліхтэнштэйн.