князь назоўнік | мужчынскі род
-
Правадыр войска і правіцель вобласці ў феадальнай Русі.
- Полацкі к.
-
Тытул такіх асоб, які перадаваўся ў спадчыну або прысвойваўся царом як узнагарода, а таксама асоба, якая мела такі тытул.
|| памяншальная форма: князёк.
|| прыметнік: княжацкі.
- К. палац.
- К. тытул.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)